پاسخ آی تی

کاربران حرفه‌ای، گاهی به دو یا چند مانیتور دربایستن دارند. در این مقاله، به ارائه‌ی راهنمای جامع استفاده‌ی مقارن از دو نمایشگر در ویندوز 10 می‌پردازیم.

وقتی در باره رایانه‌های شخصی بحث می‌کنیم، کل به یک نکته اذعان داریم: دو نمایشگر بهتر از یکی است! این نکته زمانی اهمیت اکثریت پیدا می‌کند که با یک کاربر حرفه‌ای طرف باشیم؛ کاربری که برخی مواقع در آن واحد نیازمند پیشه با چندین برنامه‌ی گرافیکی وزین است.

خواه یک طراح گرافیک باشید، یا یک برنامه‌نویس، تحلیلگر یا هر فرد دیگری که عملیات‌های سنگینی با رایانه‌ی خویش اتمام می‌دهد، استفاده از چند مانیتور می‌تواند هم از عقیده زیبایی شما را خرسند و هم از نظر عملکرد به پیشرفت کارتان کمک کند. چرا دسکتاپ خود را با تب‌های بی‌شمار و برنامه‌های Minimize شده‌ی فراوان پر کنید در حالیکه می‌توانید تمام روند ترقی کارتان را در یک رابط کاربری شیک و خلوت دنبال کنید؟

صرف‌نظر از نوع نیاز، به کارگیری چند نمایشگر روی میزتان می‌تواند بهره‌وری شما را به میزان چشمگیری افزایش دهد. افزوده‌شدن نمایشگر دوم به هیچ‌عنوان دست شما را در شخصی‌سازی نمی‌بندد و می‌توانید به‌راحتی با به کارگیری ابزارهای گسترده‌ای که در اینترنت هستی دارند، تک‌تک ویژگی‌های مانیتور دوم را مطابق با شغل خویش شخصی‌سازی کنید. اگر شما هم به استفاده‌ی همزمان از چند مانیتور روی رایانه‌ی خویش علاقه‌مند هستید، این نوشتار را الی پسین بخوانید.

مزایای نمایشگر دوم

افزودن یک یا چند نمایشگر به میز کارتان، مزایای بسیاری به‌همراه خواهد داشت. اولین مزیت آن، زیبایی میز شغل است. بدون شک هستی چند مانیتور در کنار هم و منسجم با هم، زیبایی محل شغل را دوچندان می‌کند. استفاده از چند نمایشگر، فضای اکثریت نسبت به یک نمایشگر در برگزیدن شما پیمان می‌دهد. علاوه‌بر این می‌توانید هرکدام از نمایشگرها را بسته به کارکرد و قصد به کارگیری آن شخصی‌سازی کنید. یکی سایر از مزایای بدیهی به کارگیری دو یا چند مانیتور، افزایش بهره‌وری است؛ زیرا اغلب برنامه‌ها (به‌ویژه برنامه‌هایی که با درجه‌ی تنظیمات حرفه‌ای اجرا می‌شوند)، حتی اگر نیمی از فضای نمایشگر را هم در برگزیدن داشته باشند، مفتوح هم به‌دلیل کمبود فضا، محتوا را ضعیف‌تر از حالت تمام‌صفحه نمایش می‌دهند.

اگر تمام دلایل فوق را ساحل هم بگذارید متوجه می‌شوید که چرا به کارگیری چند نمایشگر کارایی چشمگیری بر بهره‌وری و بازدهی پیشه دارد. در این حالت، بدون نیاز به جابه‌جاشدن‌های پی‌درپی بین برنامه‌های مختلف می‌توان تمامی اطلاعات، فهرست‌ها و ابزارهای لازم را نگریستن کرد. در واقع فلسفه‌ی هستی نمایشگر اضافه این است به کاربر اجازه می‌دهد در آن یکتا به تمام اطلاعات لازم دسترسی داشته باشد. در این حالت برای وارسی بر سخت‌افزار، گوش دادن به موسیقی، ویرایش تصویر، تحلیل داده و نگارش محتوا بیچارگی به بستن یا حتی کوچک کردن برنامه‌ای دیگر نخواهد بود.

برای داشتن تجربه‌ای بی‌نقص از چند نمایشگر روی یک رایانه، نیازی به خرید مانیتورهای گران و حائز توانایی نمایش بالای جزییات (با رزولوشن‌های کواد اچ‌دی یا 4K) نیست. هنوز هم می‌توان نمایشگرهایی کهن و تخت یافت که بتوانند به‌خوبی وظیفه‌ی خویش را به‌عنوان نمایشگر دوم اتمام دهند. اگر بخواهید گه‌گاهی حالت ستانی یا عمودی نمایشگر را عوض کنید، استفاده از این مانیتورهای قدیمی، به‌خاطر ذیل بودن قیمت و شایستن گزند کم‌تر، وجهه‌ی منطقی‌تری پیدا می‌کند. یک نمایشگر معمولی ۲۴ اینچی، در حالت عمودی (Portrait) می‌تواند فضای کافی برای فعالیت‌های اضافه مانند مطالعه‌ی آسان و دسترسی همیشگی به واپسین آگاهی ها را در کمر بستن کاربر قرار دهد.

خواه کاربری تازه‌کار باشید و خواه حرفه‌ای، قطعا به کارگیری دو مانیتور مزایای بسیاری برایتان به‌همراه خواهد داشت. ضمنا امروزه همگی کارت‌های گرافیک از دو یا چند مانیتور به‌صورت همهنگام پشتیبانی می‌کنند. تنظیم و به کارگیری چند نمایشگر هم کاری بسیار ساده است که در چند گام به توضیح آن می‌پردازیم:

گام اول: گزینش مانیتور موردنیاز

بیشتر مانیتورهای جدید حاضر در بازار، اریکه و حائز توانایی بالا در نمایش جزییات (HD) با نسبت تصویر ۱۶ به ۹ هستند. این نسبت تصویر، در هر دو حالت عمودی و افقی، فضای کافی در گزین کردن کاربران پیمان می‌دهد. مثلا یک نمایشگر ۲۳.۸ اینچی همانند ایسر R240HY می‌تواند رزولوشن فول اچ‌دی یا ۱۰۸۰p را به اتفاق با رنگ‌هایی زنده در برگزیدن فرد قرار دهد. طبیعتا با افزایش رزولوشن و اندازه‌ی مانیتور، بها آن نیز افزایش پیدا می‌کند. البته نحوه‌ی نصب و به کارگیری آن‌ها تفاوتی با هم ندارد. برای بستن سیستمی با دو مانیتور، دربایستن به نمایشگرهایی با اندازه‌ی بیش از ۲۳.۸ اینچ نخواهید داشت. در واقع اگر سخت‌گیر نباشید حتی می‌توانید از لپتاپ خویش به‌عنوان نمایشگر دوم بهره‌گیری کنید!

ورودی مناسب کابل

نوع و کیفیت کابلی که پیمان است مانیتور شما را به پورت پسندیده آن متصل کند، اهمیتی به مراتب بیشتر از خود مانیتور و مشخصات سخت‌افزاری آن دارد. برخی افراد کابل‌های مختلف را با هم اشتباه می‌گیرند. این خطا می‌تواند مشکلاتی جدی ایجاد کند. برای داشتن چند نمایشگر روی یک رایانه، پیش درآمد باید اطمینان حاصل کنید که کارت گرافیک رایانه‌ی شما از چند مانیتور به‌صورت مقارن پشتیبانی می‌کند. سپس باید کابل پسندیده جاسازی کنید. کابل‌هایی که ممکن است اثناء پیوندیدن یک مانیتور به رایانه‌ی خود با آن‌ها مواجه شوید، عبارت‌اند از کابل DVI که پایانه‌های پهنی دارد و بیشتر سفیدرنگ است، کابل VGA که پایانه‌های پهنی دارد و بیشتر آبی رنگ است، کابل HDMI و پورت نمایش (Display Port).

HDMI‌ و دیسپلی پورت دو پیوست جدیدتر برای مانیتورها محسوب می‌شوند، در حالیکه دیرینگی DVI و VGA متعلق به دو بیشتر است. دو کابل جدیدتر دارای مزایای بسیاری از جمله ارائه‌ی کیفیت تصویر بالاتر هستند. همچنین دیسپلی پورت کابلی همه‌کاره است و می‌تواند فقط با به کارگیری یک تبدیل ساده، به پایانه‌های همگی کابل‌های مذکور وصل شود.

از آنجا که بیشتر اوقات هیچ کابل اضافه‌ای برای نمایشگرهای اضافه در دسترس نیست، باید گونه کابل موردنیاز برای پیوندیدن مانیتور به رایانه را شناسایی و اقدام به خرید آن کنید. مانیتور ایسری که در بالا بدان پرداختیم، توانایی پشتیبانی از اتصال‌های VGA، DVI و HDMI را دارد.

مانیتورها از طریق کارت گرافیک (GPU) با کامپیوتر وابستگی استوار می‌کننند. کارت گرافیک، قابلیت‌های پردازش گرافیکی یک کامپیوتر را مدیریت می‌کند. بدین ترتیب بدیهی است که مانیتور هم برای کار کردن نیازمند پیوست به کارت گرافیک باشد. حتما از پیوستگی مانیتور به کارت گرافیک اصلی کامپیوتر اطمینان حاصل کنید. این کارت گرافیک معمولا مجزا است و نیرو بیشتری نسبت به گرافیک همتافت دارد.

در ادامه، توانایی مانیتور ایسر را در برقراری ارتباط با کارت گرافیک انویدیا GeForce GTX 1070 از درگاه‌های گوناگون بررسی می‌کنیم.

اگر چند مانیتور با درگاه پیوست مانند داشته باشید، اما تنها یک درگاه از آن گونه روی کارت گرافیک رایانه‌ی شما باشد، باید از وسیله‌ای حقیر به‌نام اسپلیتر یا تقسیم‌کننده استفاده کنید. اسپلیتر یا تقسیم‌کننده، می‌تواند یک درگاه پیوستگی را به دو درگاه پیوستگی از همان نوع تبدیل کند. مثلا اگر می‌خواهید دو مانیتور را از طریق کابل HDMI به یک درگاه HDMI وصل کنید، باید از یک اسپلیتر HDMI‌ استفاده کنید. اگر پورت‌های کافی روی کارت گرافیکتان داشته باشید، نیازی به به کارگیری اسپلیتر نیست؛ ولی اگر شمار پورت‌ها کمتر باشد، چاره‌ای جز استفاده از اسپلیتر نیست.

گام دوم: پیکربندی مانیتور دوم

ابتدا باید زمانی که مانیتور به کارت گرافیک وصل باشد، مانیتور و رایانه را صریح کنید و چشم براه بمانید تا تصویری در مانیتور نمایش دیتا شود. اگر با صفحه‌ی سیاه یا خالی روبرو شدید، درستی اتصال را رسیدگی کنید. بعد از مشاهده‌ی تصویر در مانیتور دوم، روی صفحه راست‌کلیک کنید و گزینه‌ی تنظیمات نمایشگر (Display settings) را برگزیدن کنید.

در این مرحله باید همانند تصویر بالا، مانیتور دوم را در تنظیمات نمایشگر ببینید. ویندوز 10 تنظیمات را به این چهره درآورده است الی پیکربندی مانیتورهای مختلف برای کاربران ساده شود. پیش درآمد احد از مانیتورها را در صفحه با کشیدن و رها کردن، به‌صورت مد نظر در سمت راست یا چپ دیگری قرار دهید الی جایگاه دو نمایشگر نسبت به هم تنظیم شود. اگر مانیتوری در سمت راست نمایشگر اصلی دارید، ولی در سیستم، تصویر سمت چپ صفحه در آن نمایش داده می‌شود؛ فقط بس است در این تقسیم نماد آن را با کشیدن و خلاص کردن به سمت راست نمایشگر اصلی منتقل کنید.

این دسته در ویندوز ۱۰ از هر دو نوع چینش افقی و عمودی نمایشگرها حمایت می‌کند. پس لزومی به کنارهم‌قراردادن نمایشگرها نیست و می‌توان آن‌ها را مجموعاً قرار داد. اگر کمی گیج شده‌اید و درست نمی‌دانید کدام نمایشگر ۱ و کدام ۲ است، بس است روی دکمه‌ی معرفی (identify) کلیک کنید لغایت مانیتورها را بشناسید.

پس از تعیین موقعیت مانیتورها، به ذیل اسکرول کنید تا به تنظیمات رزولوشن برسید. این اصلی‌ترین گزینه‌ی موجود در تنظیمات است است که باید در مورد مانیتور اعمال شود. ویندوز ۱۰ برخی مواقع رزولوشن نمایشگر دوم را روی میزانی کمتر از حالت پیش‌فرض تنظیم می‌کند. در صورت گرایش به گرفتن خروجی تصویر بهتر، می‌توانید رزولوشن نمایشگر دوم را روی مقدار توصیه‌شده (Recommended) یا بالاتر قرار دهید.

اگر نمایشگر قدیمی و کارت گرافیک جدیدی دارید، می‌توانید در تنظیمات، رزولوشن نمایشگر را روی مقداری بیش از حداکثر رزولوشن ممکن (از عقیده سخت‌افزاری) تنظیم کنید! تنظیمات را مطابق رغبت و نیاز خویش تغییر دهید. گزینه‌ی Orientation به شما دستور می‌دهد حالت نمایشگر خود را بین دو گزینه ی افقی و عمودی گزینش کنید. Multiple Displays به شما پروانه می‌دهد نمایشگرهای خویش را گسترش داده یا میرور (Mirror) کنید. میرور کردن به‌معنای پخش همهنگام محتوای یک نمایشگر از نمایشگری دیگر است. به‌یاد داشته باشید که پیش درآمد باید با کلیک کردن روی نمایشگری که هدف اعمال این تنظیمات را روی آن دارید، آن را برگزیدن کنید و سپس تنظیمات مد نظر را اعمال کنید. گزینه‌ی Make this my main display، مایه می‌شود برنامه‌ها روی نمایشگری که به‌عنوان نمایشگر اصلی گزینش شده است نمایش داده شوند.

نمایش نوار وظیفه (Taskbar)

یکی سایر از مزایای نامحسوس به کارگیری چند نمایشگر، افزایش توانایی مانور کاربر روی نوار وظیفه است. اگر به پیشه کردن با یک دسکتاپ منظم علاقه دارید، نوار وظیفه ممکن است مایه برپایی مزاحمت برای کارتان شود. برای تغییر یا حذف نوار وظیفه، با جستجوی عبارت Background در دسته جستجوی ویندوز، عبارت تنظیمات پس‌زمینه (Background settings) را بیابید و با یک کلیک وارد آن شوید. sms در سمت راست، گزینه‌ی نوار وظیفه را انتخاب کنید و به پایین اسکرول کنید الی به عبارت Multiple Displays برسید.

برای خاموش کردن نوار وظیفه در تمامی مانیتورها به‌جز مانیتور اصلی، گزینه‌ی Show taskbar on all displays را روی حالت خاموش (Off) قرار دهید. اگر نوار وظیفه را صریح بگذارید، می‌توانید با تنظیم گزینه‌ی Show taskbar buttons on در هر مانیتور، به نوار وظیفه پروانه دهید که همگی برنامه‌های پین‌شده یا فقط برنامه‌های در حال اجرا در آن مانیتور را اثر دهد. در دسته Combine buttons on other taskbars نیز می‌توانید انتخاب کنید که اسامی برنامه‌ها در نوار وظیفه نمایش داده شود یا خیر.

منبع : زومیت